Piękno raku

Właśnie niedawno opowiadałam koleżance, jak to niefajnie jest wypalać raku zimą. Bo mi ten sposób wypalania ceramiki kojarzy się z długim siedzeniem na powietrzu, popijaniem winka, podjadaniem pysznych smakołyków. Jednym słowem - wypalanie i jednocześnie spotkanie towarzyskie. Równie niedawno pisałam też na blogu, że wrześniowy wypał był ostatnim w tym roku. Okazało się, że nie miałam racji.

Wypalać raku można też oczywiście zimą, choć stanowczo nie ma to takiego uroku. Ale ten wazon stał już dość długo i kiedy dzięki Marcie Szczygłowskiej nadarzyła się okazja wypału (tym razem w malowniczych okolicach Liceum Plastycznego w Gdyni-Orłowie - ciemność, śniegu full, białe drzewa, rzeźby, szum morza w oddali...), nie wahałam się ani chwili.
Jak wyszło, oceńcie sami. Szkliwo złote, na dole turkus, który zredukował się do brązu, co moim zdaniem nieźle się spasowało z kwiatowymi ornamentami. Złote szkliwo dało ciekawą poświatę wokół margerytek. Pierwszy raz zobaczyłam taki efekt. No ale cóż, raku jak zwykle jest nieprzewidywalne. I na tym polega jego urok, który tak bardzo mnie fascynuje.