Naszyjnik eco

Od dawna marzyła mi się lniana tunika. Wprawdzie sama kiedyś kupiłam dość sporo dzianiny lnianej, ale póki co jeszcze nic z niej ciekawego nie zrobiłam. Chodząc po Jarmarku Dominikańskim, podziwiałam niektóre wyroby z lnu, ale ich ceny były dla mnie absolutnie nie do przyjęcia. Na szczęście udało mi się znaleźć stoisko z pięknymi rzeczami z lnu trochę na uboczu (poza jarmarkiem i poza Starym Miastem). No i ceny były tam zupełnie inne. No a jak już kupiłam tunikę, to nie byłabym sobą, gdybym nie zrobiła sobie od razu jakiegoś naszyjnika.
Kawałek bursztynu, kawałek drewna z plaży w Sobieszewie, plecione nici lniane, niebarwione wełny i loki. Świetnie pasuje do tuniki i do moich ostatnich upodobań do kolorów naturalnych, kolorów ziemi.

Będąc na Ambermarcie, kupiłam kilka bryłek bursztynu. Mają mleczny kolor, są surowe, mają spękania i resztki kory. Z punktu widzenia poważnego jubilerstwa to najczęściej odpady, z punktu widzenia artystycznego - okazy kolekcjonerskie :). Ale to jest właśnie jedyny rodzaj bursztynu, który lubię. Te gładkie przezroczyste bryłki nie robią na mnie wrażenia. Chętnie kupiłabym więcej, ale ceny bursztynu są obecnie strasznie wysokie. A niektóre duże bryły były po prostu obłędne. Nawet nie pytałam o cenę...